We schrijven oktober 1963, in een voorstadje van Milaan. In Segrate heeft de economische groei door de ‘boom’ van de jaren 60 op een ordeloze manier de grenzen van het omringende platteland teruggedrongen. Niet ver daarvandaan ligt de ‘vloeibare piste’ van Idroscalo, het grote kunstmatige meer dat in de tijd van Mussolini op enkele kilometers van het centrum van de Lombardische hoofdstad gepland werd, omdat men dacht dat het watervliegtuig de toekomst van de commerciële luchtvaart was. En het is daar dat de Venetiaanse speedbootkampioen Oscar Scarpa een paar jaar eerder zijn scheepswerf - San Marco - is komen vestigen, om de harten en de portefeuilles van de Milanese elite te veroveren. Op een dag komt een jongeman met de naam Dody Jost met zijn vader mee om wisselstukken te zoeken voor zijn boot San Marco Appia Zagato. Een van de originele aspecten van de werf is de zeer nauwe band die ze heeft met de automobielindustrie. Vlakbij de hoofdingang van de gebouwen is een ploegje druk in de weer, onder de ogen van Mario Bernocchi en zijn broer Michele, twee zeer sportieve klanten. Vóór hen, opgehangen aan draagriemen, daalt een schitterende zescilinder Maserati 3500 GTI, die diezelfde ochtend uit Modena is aangekomen, majestueus neer in de mahoniehouten romp van een tweepersoonsraceboot die in volle afwerking is.

Begin jaren 60 is Maserati een huis met veel internationaal prestige, met zijn model 3500 waarvan velen de rijkwaliteiten van een GT met een hoog koppel bij lage toeren voor dagelijks gebruik verkiezen boven de flamboyante producten uit Maranello. Sinds een tiental jaren is ingenieur Giulio Alfieri door de broers Orsi aan het hoofd van het bedrijf geplaatst en die zou de firma naar de top leiden en de ziel van Maserati worden van 1953 tot 1975. Aan hem hebben we met name de ontwikkeling te danken van de befaamde tweelitermotor met 6 cilinders in lijn, later naar 2,5 liter gebracht, waarmee Juan Manuel Fangio in 1957 de wereldtitel Formule 1 veroverde aan het stuur van de legendarische 250F-eenzitter. In dezelfde lijn zou zijn formidabele 350 S corsa uit 1955 met dubbele bovenliggende nokkenas als model dienen voor de tipo 101 en de evoluties ervan waarmee alle zescilinder Maserati's van 3500 tot 4000 cc zijn uitgerust, van de 3500 GT tot de Mistral. Giulio Alfieri heeft zijn handtekening dus gezet onder alle successen van de firma, zoals de gereputeerde 450 S met een motor die de hele productie zal voeden van de V8-modellen tot de Ghibli, de Indy, de Bora en de Khamsin. Maar hij is ook auteur van de beroemde ‘Birdcage’ en de eerste die in 1961 het injectiesysteem toepaste op een seriewagen, met de 3500 GTI. De ingegnere, even gepassioneerd als discreet, is een autobouwer voor wie topcompetitie alleen maar zin heeft als ze in het teken staat van de vooruitgang van het indrukwekkendste instrument van vrijheid dat ooit uitgevonden is om zich te verplaatsen. Daarom is de samenhang tussen de piste en de weg zo belangrijk voor hem, om zijn droom te realiseren: een echte gran turismo. Hij zei het vaak tegen zijn vrienden, familie of rechtstreekse medewerkers: “Met een van mijn wagens zal ik ooit 's ochtends vroeg aan de fabriek in Modena vertrekken, in de loop van de dag in Parijs aankomen, daar de tijd nemen om een lekkere douche te nemen en daarna in de stad te gaan dineren, zonder vermoeidheid te voelen... Met geen enkel model van een van mijn concurrenten kan je dat doen”. En daar was hij terecht fier op, als je het korte lijstje opstelt van de merken die hij zo noemde: Ferrari, Aston Martin en eventueel Jaguar.

Uiteraard is de wagen uitgerust met vier schijfremmen. Tijdens een test door het magazine Quattroruote wordt het nieuwe model gechronometreerd met 227 km/u met een acceleratie van 0 naar 100 km/u in 6,8 seconden. Uiteindelijk is het door toedoen van de invoerder van Maserati in Frankrijk, kolonel John Simone, dat de berlina due posti wordt genoemd naar een wind uit het zuiden, de mistral, en daarmee wordt een traditie ingezet die typisch is voor alle tweezitters van het merk.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Mistral met zo'n motor de aandacht trok van de jonge Dody Jost, die net zo gepassioneerd was door auto's als door boten. En hier komt het lot zijn rolletje spelen: een onverwachte ontmoeting. Een vriend van zijn vader, een beroemde Milanese juwelier, heeft een verrukkelijke Mistral gekocht, besteld in 1964 en een paar maanden later geleverd, in uniek muisgrijs met een interieur in cognackleurig leder. Naar het voorbeeld van Giulio Alfieri heeft onze man de bedoeling regelmatig naar Parijs te rijden met kostbare juwelen waarvoor hij door de carrossier achter zijn zetel speciaal een klein geheim koffertje heeft laten inbouwen, onder het dikke tapijt. Door gezondheidsproblemen vallen deze mooie plannen echter in het water en de mooie Mistral, die als nieuw is, verhuist naar de garage van hotel Nautilus, tot groot jolijt van de jonge Dody die nu zeker ongeduldig is om eindelijk zijn rijbewijs te halen. Maar ondertussen, sinds het bezoek aan de San Marco-werf in 1963, is de Maserati-raceboot allesbehalve inactief gebleven. Inderdaad, vanaf zijn lancering, in 1964, wint Mario Bernocchi verscheidene wedstrijden op circuits tussen boeien en hij zet daarbij ‘en passant’ enkele ronderecords neer waaronder een in Angera, bij het Lago Maggiore, met een gemiddelde snelheid van meer dan 75 km/u.