Bewapeningswedloop

Verder heeft deze BMW eveneens de namen van twee wereldberoemde races op zijn paspoort staan. MM staat voor Mille Miglia: de fameuze Italiaanse wegrace over 1.600 kilometer die ieder zichzelf respecterend merk in de jaren ’30 en ’40 dolgraag op zijn palmares wilde. BMW had dat al één keer voor elkaar gekregen toen baron Huschke von Hanstein met een 328 coupé met Touring-koetswerk de race in 1940 plat domineerde. Al was het toen een Mille Miglia in mineur die werd verreden over 9 grote rondes tussen Brescia, Cremona en Mantua. BMW wilde graag meer van dat, al snapte men in München ook wel dat er nog straffer materiaal nodig was om de steeds zwaarder bewapende concurrentie te bekampen. Hoewel? In München werd er helemaal niet zoveel beslist. Rond die tijd werd de Duitse autosport volledig beheerst door het NSKK, een organisatie die Hitler had opgezet om via autosport de grandeur van het derde rijk aan de hele wereld te demonstreren. In de grand-prix-racerij was dat met de fameuze Silberpfeile van Mercedes en Auto Union, in rally’s en wegraces legde de NSKK de eieren vooral in de mand van de compacte BMW 328.

Duits-Italiaanse vriendschap

Om het aura van de Duitse industrie wereldwijd te laten schitteren, wilden de Nazi’s een hogesnelheidsrace organiseren tussen Berlijn en Rome – de tweede race in de naam van deze Beemer – zodat ze in één adem het vernuft van de fameuze autobahnen konden bewijzen. Met dat doel voor ogen gaf de NSKK al in ’38 opdracht aan BMW om een 2-liter sportwagen te ontwikkelen die tot hoge snelheden in staat was. BMW wist meteen dat externe hulp nodig was. Uit Italië bijvoorbeeld, de bevriende natie waar men perfect de kunst beheerste om lichte en gestroomlijnde koetswerken uit aluminium te hameren. Dat plan resulteerde in één 328 Touring Coupé en twee 328 Roadsters die een eerste, zeer bemoedigend resultaat boekten in de 24 uren van Le Mans in 1939. Zo bemoedigend dat nieuwe windtunneltests werden uitgevoerd om de topsnelheid verder op te drijven tot 230 km/u. Het was met één van die nieuwe auto’s dat Von Hanstein in de Mille Miglia in 1940 een verpletterende overwinning haalde voor de 3-liter Alfas van Farina. Geïnspireerd door zoveel succes wilden de NSKK-bevelhebbers steeds meer. Die fameuze wedstrijd Berlijn-Rome spookte daar nog altijd door het hoofd, ook al had men het evenement ondertussen meerdere keren moeten uitstellen. Dus werd BMW gesommeerd om de tweeliter-zespitter tot het maximum te tunen terwijl bij Touring in Italië een zoveelste evolutie werd besteld. Zo’n Internationale betrekkingen lagen nochtans niet meer voor de hand, want twee weken na de Von Hanstein-overwinning in de Mille Miglia was Duitsland binnengevallen in België, Frankrijk, Nederland en Luxemburg. De vriendschappelijke band met het Italië van Mussolini was echter nog wel in tact zodat het NSKK een opening hield naar het Italiaanse vakmanschap. Om dezelfde reden hoopten de Duitsers dat er in ‘41 opnieuw een Mille Miglia zou worden georganiseerd en dat men tegen die tijd eindelijk ook eens van Berlijn naar Rome zou kunnen racen.

Kracht van de eenvoud

Het is deze unieke BMW die Mobile Tradition vandaag van stal haalt voor een dag onversneden pret op het asfalt van de Bayerische Alpenstrasse, de Achenpass en de Jochenpass rond de Walchensee. Een unieke gelegenheid, want zo vaak komt deze schoonheid niet buiten. Nochtans staan de goden niet aan mijn zijde, want het giet de hele dag pijpenstelen. De omstandigheden zijn zo infernaal dat ik even vrees dat ik mijn rit op mijn buik mag schrijven. Maar bij BMW doen ze niet kinderachtig. Dat de waarde van deze auto onschatbaar is of dat hij de dag nadien moet vertrekken naar het concours d’elegance van Villa D’Este lijkt hen niet te deren. Rijden moet dat ding. Daarvoor is hij ooit gebouwd en daarvoor dient hij nog steeds. Hulde voor zo’n dappere visie. Er zijn merken die heel wat flauwer omgaan met hun stalen archief. Gelukkig is de 328 een simpele auto. Niet alleen van conceptie, ook om mee te rijden. Daar zit hem wellicht zelfs zijn grootste sterkte: zijn eenvoud maakt hem tot een winnaar tussen zoveel gesofistikeerde concurrenten die niet half zo betrouwbaar waren, veel meer kilo’s op de weegschaal gooiden en veel meer energie vergden van de piloot.

Op vakantie

Dat de BMW 328 één van de beste vooroorlogse sportwagens is, mocht ik al eens eerder ervaren. Maar toch is er baas boven baas, zo blijkt nu. Het gullere vermogen en het flink lagere gewicht maken deze 328 by Touring Superleggera zoveel prettiger dan de gewone 328, zonder dat hij daarom meer vergt van de piloot. Het is geen auto die je de hele tijd naar het topje van je zenuwen drijft. De motor is erg gewillig en heeft bij zowat ieder toerental pk’s paraat, de versnellingsbak is een pareltje dat razendsnel en kraakvrij tussen de verzetten heen en weer gaat, de remmen presteren constant en zijn goed doseerbaar, het stuur is precies en erg direct, het chassis is comfortabel en toch uiterst stabiel. Of er ook nadelen zijn? Eentje slechts: het is zo ontzettend spijtig dat deze auto een uniek stuk is. Na ruim 200 kilometer door de striemende regen zou ik blij moeten zijn van deze geseling verlost te worden. Maar niks is minder waar. Ik word overvallen door een diep gevoel van spijt. Zo moet het voelen na een one night stand met de vrouw van je dromen. Je geniet nog na van de verpletterende ervaring, maar tegelijk knaagt het dat dit wellicht nooit meer terug komt. Wat een geweldige auto is die 328 Touring Superleggera toch. Zonder twijfel één van de beste auto’s waar ik ooit mijn gefortuneerde derrière in mocht vleien. Als ik deze zomer eens op vakantie ga in de buurt van Salzburg? Een beetje langs boerderijen rijden, een paar schuren bezoeken en wat hooimijten ondersteboven gooien. Je weet maar nooit wat ik daar nog vind.